هرکس راپایانی است ,تلخ یا شیرین. خیام گر ز باده مستی خوش باش. با ماهرخی اگر نشستی خوش باش. چون عاقبت کار جهان نیستی است. انگار که نیستی چون هستی خوش باش. در کارگه کوزه گری رفتم دوش. دیدم دو هزار کوزه گویا و خموش. نا گاه یکی کوزه بر آورد خروش. کو کوزه گر و کوزه خر و کوزه فروش. در پرده اسرار کسی را ره نیست. زین تعبیه جان هیچکس آگه نیست. جز در دل خاک هیچ منزلگه نیست. می خور که چنین فسانه ها کوته نیست. من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت. از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت. نوشته شده در دوشنبه دوازد.

که هیچکسی نخواهد توانست چنین خاطرات شیرینی را. برای بار دوم برایت باز گوید. که هیچ مجنونی نتوانست مهربانی و مظلومیت چهره ات را توصیف کند. چهره پاک و معصومت را هزار بار بر روی ورق های باقی مانده وجودم نگاشتم. خوشبو ترین گلهای سرخ را به پایت ریختم. اگر دروغ رنگ داشت هر روز شاید.

به روح بلند امیرالمومنین علیه السلام. دو رباعی برای قمر بنی هاشم علیه السلام. به روح بلند امیرالمومنین علیه السلام. دل من مملو است از درد یک جهان پهلوان بی تکرار.